FROSTSKADE

To personar. I ein bil, i snødrev, på fjellet. I byen. Berre dei, medan vegen bles over med snø. Og verda veit ikkje. Og verda vert kaldare, og kvitare. Og verda er mest opptatt av seg sjølv. Og verda treng varme jakker, store skjerf. 
Kald vind på bar hud. 
​
Premiere som høyrespel/podcast ved DRAMATIKENS HUS november 2018. 
Iscenesett lesing ved Theater Konstanz i Tyskland, mai 2019

Foto: Morten Cranner

Høyr Frostskade her

LIK MEG

Denne verda er som alle andre verder. Det finst folk, og det finst reglar. Verda vår finst i universet, men er ikkje ein jordklode. Den har ikkje temperatur, ikkje vind og ikkje vær. Den har ikkje krig, ikkje fred, ikkje landegrenser. Den har ingen synlege grenser. 
Eg lurer på om den kanskje er grenselaus. 

Bestillingsverk for DUS - Den Unge Scenen 2019. 
Sett opp i 12 ulike versjonar rundt omkring i landet. ​

Foto: Jugendteatret / Det Norske Teatret

Høyr utdag av LIK MEG

BILDE AV FRUKT SOM ROTNAR

Folk seier sjå det fine huset. Folk seier no er det lenge sidan dei har klipt graset. Alt lar seg reparere om ein skjønar korleis. Det kan vere fint å ta seg ein dusj, bruke såpe som luktar godt, kjøpe fleire mjuke puter til sofaen. Det kan vere fint å feste augo på eit bilde av frukt. Her skildrast eit hus som er i ferd med å falle saman, og dei to som bur der. Det handlar om ting som ikkje blei som ein hadde tenkt.

Norsk Dramatikkfestival 2017.

Høyr intervju her

CULPAREGELEN

Ved Avdeling for fordeling av skuld, ansvar og dårleg samvit jobbar dei no for eit konfliktfritt arbeidsliv. Det er kanskje for godt til å vere sant? 

«Culpa blir særleg brukt i erstatningsretten også kalla culparegelen, subjektiv skuld». Inspriasjonskjelda til denne teksten var den juridiske avhandlinga «Erstatning for mobbing i arbeidslivet; Ei drøfting av erstatningsvilkåra med særleg vekt på arbeidsgjevaren sitt ansvar», og eg ville undersøke ei dramatisk form som blanda dokumentarisk og fiktivt materiale, og blei rett og slett litt forelska i det juridiske språket.

Norsk Dramatikkfestival 2015. 

HEIM 1

Hordaland fylke i åra 1965-1975
Hei det er meg. Det er meg, Elisabeth. Det er meg, Vera. Det er meg Claudia. Nei eg kjem ikkje heim. Ikkje endå.

Hordaland Teater, 2018.
​Regi: Solrun Toft Iversen
Samskriving/bidrag ti større verk.

Foto: Andreas Roksvåg

Høyr utdrag her

HEIM 2

Hordaland fylke i åra 1975-1985
MARGIT ved telefonen, ved telefonbordet. Ho tek opp røyret, legg det til øyret. 
MARGIT: Ja, hallo. 

Hordaland Teater, 2019.
​Regi: Eirik Del Barco Soleglad

Foto: Hordaland Teater