Search

SOV IKKJE

​

MOT REGN
I Sov ikkje møter vi Eg, som i mangel på søvn, slit med å skilje røyndom og fantasi. Ho leitar etter Ho, som var saman med henne, men som no er borte. Kva har skjedd og kva er Eg si rolle i det heile? Gjennom hovudrolla sitt perspektiv blir vi tatt med på ei reise gjennom ein by, i eit forsøk på ein rekonstruksjon av noko som har hendt - eller har det eigentleg det?
Tora bur i byen med babyen sin, og verda er full av barnegråt. Inne, ute, over alt er det nokon som treng. Verda er full av menneske som treng henne, og ute regnar det. Utan stopp. Alle sluser er opne. 
Kva skal ein gjere når det kjem så mykje regn at det blir vanskeleg å sjå, vanskeleg å tenke, vanskeleg å bry seg om andre enn seg sjølv.
Mot regn handlar om ei mor og eit barn, om menneske i fred og på flukt, om ei verd som vert våtare.

(Veldig) Fritt etter Noas Ark.  

Roller:
​TORA - BARNET/BABYEN (ein bylt) - DEN GAMLE MANNEN - DEN GRAVIDE KVINNA - GRENSELAUS HJELP - NYHEITENE - VÆRET - NOKON - JENTA UTAN KROPP - GUTEN MED VÅPEN TIL ARMAR - KVINNA MED SKJØRT - TIGGAREN - ANDRE (uspesifisert kven)  

Dette stykket vart skrive ferdig i 2020, og er ein eigeninitiert tekst. 
Arbeidsvisning på Dramatikkens Hus, okt 2020. 
Tilgjengeleg for interessentar. 

Tekstutvikling med støtte frå Kulturrådet og Dramatikkens Hus

FROSTSKADE
To personar. I ein bil, i snødrev, på fjellet. I byen. Berre dei, medan vegen bles over med snø. Og verda veit ikkje. Og verda vert kaldare, og kvitare. Og verda er mest opptatt av seg sjølv. Og verda treng varme jakker, store skjerf. 
Kald vind på bar hud. 

Roller: 0 og X
​
Premiere som høyrespel/podcast ved DRAMATIKENS HUS november 2018. 
Iscenesett lesing ved Theater Konstanz i Tyskland, mai 2019

Omsett til tysk (utdrag): FROSTSCHADEN
​Omsett av Elke Ranzinger.

Tekstutvikling med støtte frå Dramatikkens Hus
Omsett med støtte frå NORLA. 

LIK MEG
Me møter ei gruppe ungdommar i verda deira. Denne verda er som alle andre verder, seier dei. Det finst folk og det finst reglar: Lik meir. Le meir. Se meir. Del meir. Lik fotball. Lik smoothie. Lik botox. Lik blonder. Lik lykke. Lik venner. Lik kvite tenner. Lik høge ambisjonar. Lik telefonar. Lik resultat og prestasjonar. Lik meg. LIK MEG handlar om å finne seg  sjølv, (i) kvarandre. Det handlar om å like og bli likt i ei verd som kanskje er grenselaus. Det handlar om kjensler og kyss, og eit virus.

Roller:
JOE - ROBYN - ANDREA - YAN - CHRIS - MIKA - NOOR - TONI - ZANA - TERRI - VIRUSET - (Namna og rollene er kjønnsnøytrale)

Skrive for ungdom, med roller tilpassa unge aktørar. 
Sett opp i 14 ulike versjonar rundt omkring i landet, inkludert Det Norske Teatret mai 2019. 

Omsett til samisk og russisk. ​

Bestillingsverk for DUS - Den Unge Scenen 2019. ​

BILDE AV FRUKT SOM ROTNAR

Folk seier sjå det fine huset. Folk seier no er det lenge sidan dei har klipt graset. Alt lar seg reparere om ein skjønar korleis. Det kan vere fint å ta seg ein dusj, bruke såpe som luktar godt, kjøpe fleire mjuke puter til sofaen. Det kan vere fint å feste augo på eit bilde av frukt. Her skildrast eit hus som er i ferd med å falle saman, og dei to som bur der. Det handlar om ting som ikkje blei som ein hadde tenkt.

Vist under Norsk Dramatikkfestival 2017.
Iscenesett visning: Statstheater Mainz, Tyskland, oktober 2019 

Omsett til tysk: BILD VON FAULENDEM OBST
Omsett av:  Elke Ranzinger

Tekstutvikling med støtte frå Kulturrådet
Omsetting med støtte frå NORLA

CULPAREGELEN

Ved Avdeling for fordeling av skuld, ansvar og dårleg samvit jobbar dei no for eit konfliktfritt arbeidsliv. Det er kanskje for godt til å vere sant? 

«Culpa blir særleg brukt i erstatningsretten også kalla culparegelen, subjektiv skuld». Inspriasjonskjelda til denne teksten var den juridiske avhandlinga «Erstatning for mobbing i arbeidslivet; Ei drøfting av erstatningsvilkåra med særleg vekt på arbeidsgjevaren sitt ansvar», og eg ville undersøke ei dramatisk form som blanda dokumentarisk og fiktivt materiale, og blei rett og slett litt forelska i det juridiske språket.

Norsk Dramatikkfestival 2015. ​

Tekstutvikling med støtte frå Kulturrådet.

HEIM I

Hordaland fylke i åra 1965-1975
Hei det er meg. Det er meg, Elisabeth. Det er meg, Vera. Det er meg Claudia. Nei eg kjem ikkje heim. Ikkje endå.

Det Vestnorske Teatret (tidl. Hordaland Teater), 2018.
​Regi: Solrun Toft Iversen
Samskriving/bidrag til større verk for Det Vestnorske Teatret. 


​Foto: Andreas Roksvåg

HEIM II

Hordaland fylke i åra 1975-1985
MARGIT ved telefonen, ved telefonbordet. Ho tek opp røyret, legg det til øyret. 
MARGIT: Ja, hallo. 

Det Vestnorske Teatret (tidl. Hordaland Teater), 2019.
​Regi: Eirik Del Barco Soleglad
Samskriving/bidrag til større verk for Det Vestnorske Teatret. 



Foto: Hordaland Teater